پرسش :

مدّتى پیش، به عقد دائم پسرى درآمدم. در دوران عقد بر اثر بى احتیاطى هنگام همخوابى با وى بکارت خود را از دست دادم. هر دوى ما از این بابت خیلى ناراحت بودیم؛ چون قرار بود جشن عروسى مفصّلى بگیریم. متأسّفانه بعد از مدّتى به علّت عدم تفاهم اخلاقى رابطه ما کاملاً به هم خورد، به حدّى که قرار شد از هم جدا شویم. شوهرم بنا به خواهش هاى من (البتّه بدون اطّلاع خانواده هایمان) با عمل جرّاحى مرا مداوا کرد، و بعد از گذشت یک ماه از عمل جرّاحى طلاق گرفتیم. عصر روزى که طلاق گرفتم، راهى مشهد شدم. در طول مدّتى که در مشهد بودم دائم از طریق تلفن با من در تماس بود ونسبت به طلاق و جدایى ابراز پشیمانى مى کرد. در ضمن ما توافقى از هم جدا شدیم ومن تمام مهریّه ام را به او بخشیدم. روزى که از مشهد به اصفهان برگشتم او منتظر من ایستاده بود، تا مرا به منزلمان برساند ولى بر خلاف وعده اش مرا به خانه یکى از دوستانش برد و به اجبار و زور و با قول و وعده این که دوباره با من ازدواج مى کند و به هم مى رسیم، عمل نزدیکى را از پشت انجام داد. چند ماهى هفته اى یک بار این کار بدون اطّلاع خانواده هایمان ادامه داشت؛ هم اکنون چند ماهى است که به هر طریقى شده از او دورى مى کنم. حتّى منزلمان را عوض نموده ایم؛ چون از این کار او خسته شده بودم، فقط مى ترسم موضوع عمل جرّاحى را به خانواده ام بگوید. در عین حال خیال مى کردم که واقعاً مرا دوست دارد، و خیال ازدواج دوباره دارد، ولى اشتباه کردم. قصد او جز ارضا چیز دیگرى نبود. آیا او شوهر من محسوب مى شود؟ آیا دوباره باید صیغه طلاق خوانده شود؟ آیا من مى توانم با کس دیگرى ازدواج کنم؟

پاسخ :
طلاق مذکور به قوت خود باقیست؛ و شما پس از عدّه طلاق مى توانید با دیگرى ازدواج کنید. سعى کنید هیچ گاه او را به نزدیک خود راه ندهید و از خطاهاى گذشته جدّاً توبه کنید.

منبع: استفتائات جدید، آیت‌‌ الله العظمی مکارم شیرازی دام ظله، جلد 4، تهیه و تنظیم: ابوالقاسم علیان نژادی، قم: انتشارات امام علی بن ابی‌طالب علیه ‌السلام، 1393.